Pallozas de Piornedo

Como non podía ser doutro xeito debido á súa posible orixe prerromana, a planta destas construcións é circular, coincidindo así coas edificacións da cultura castrexa. Os materiais nos que estaban construídas estas vivendas eran os que se extraen da zona: granitos para os seus muros e unha cuberta cónica de palla de centeo. Esta cuberta é soportada por un armazón de madeira de carballo. Os muros das pallozas serven unicamente de illamento, pois a estrutura do teito descansa sobre este armazón autoportante.

A palloza é un gran habitáculo dunha soa planta, dividido por táboas e paus, no que conviven animais e o núcleo familiar; normalmente asíntanse nas ladeiras do terreo, deixando a parte máis baixa do habitáculo para os animais.

A forma circular e a cuberta cónica, así como que o teito careza de saída de fumes, favorecen a expansión da calor despedida polo fogar por toda a superficie da palloza. Ademais, os únicos vans que adoitan ter son a pequena porta de entrada e a porta de dúas follas que dá acceso á corte, máis ancha para permitir o paso do carro. O feito de carecer destes vans axuda á difusión da calor no inverno á vez que provoca que o interior sexa máis fresco no verán.

Co tempo as formas das pallozas de Piornedo foron cambiando, podendo atopar actualmente algunhas de planta elíptica ou formadas pola adicción de plantas circulares.

En 2015, e tras a súa rehabilitación en anos anteriores, en Piornedo existían 15 pallozas (algunhas usadas como vivenda e outras como almacén ou palleiro). Os datos reflectidos no catastro de Enseada de 1752 falan de 19 pallozas, todas elas utilizadas como vivenda e co seu hórreo asociado. Das existentes na actualidade, moitas foron construídas tras ese catastro.