Alvarizas de Ancares-Courel

Os alvares que atopamos en Ancares e Courel caracterízanse por ser principalmente estruturas

de planta circular, con muros de aproximadamente dous metros de altura e setenta centímetros

de grosor, rematados por un beiril saínte. A altura dos muros, así como a presenza dese beiril,

explícase pola protección que quería dárselle ás colmeas do interior, da súa maior ameaza

naqueles momentos, o oso pardo cantábrico (Ursus arctos).

O feito de que a planta das alvarizas sexa circular débese a distintos motivos: (1) Que as

construcións teñan unha orixe prerromana e estean, daquela, emparentadas coa arquitectura

castrexa. (2) Que ao carecer de vértices, as estruturas resulten máis difíciles de escalar para os

predadores. (3) Que ao coincidir a zona de alvares con zonas de clima húmido e invernos fríos,

un deseño circular xera menos sombras e, polo tanto, máis insolación para as abellas.

É de salientar que todos os alvares posuían unha porta de entrada que supuña o punto débil no

caso de que o oso quixese entrar. Daquela, como medida de protección, esta adoitaba ser moi

estreita e ás veces estaba provista de puntas saíntes, dificultando así o acceso ao animal .

Dentro dos alvares as colmeas distribuíanse en fileiras e, en moitas ocasións, mesmo en

bancadas ou en pedras saíntes dos propios muros, aproveitando así o espazo ao máximo.